Aanleiding was de opdracht voor de studenten om een 'Darwinistisch sprookje' te schrijven: verzin een verhaal waarin de wonderlijke wetten van de natuur en de evolutie spelen met gefantaseerde wezens.

Darwins' wetenschap over het ontstaan en de evolutie van het leven voor variatie, natuurlijke selectie, ecologische niches, geologische catastrofen, klimaatwijzigingen... wordt in een vertelling gegoten die toegankelijk is voor kinderen.
Er is één groot verschil met klassieke sprookjes: de tovenarij en de wonderen gebeuren niet door bovennatuurlijke of bijzondere krachten, niet door goden of geesten, maar de verwondering en betovering gaan uit van de natuur zelf.

Knappe 'Darwinistische sprookjes' zijn natuurlijk 'thinking stories' die verschillende perspectieven openen en filosofische vragen oproepen. Hoe kan men iets onderzoeken of weten? Kan alles veranderen als er maar genoeg tijd over gaat? En wat is tijd? Hoe is onze verhouding met de natuur? Welke verantwoordelijkheid dragen wij voor de volgende generaties?

In het sprookje van studente Evelyn Verschoore, getiteld 'Suzanne Soep', schuilen al deze filosofische vragen die het verhaal kracht geven. Na het leven van Suzanne Soep zal niemand nog kunnen beweren dat filosoferen enkel is weggelegd voor wijze oude mannen.

Scheppingsverhalen zijn sprookjes die veel aardbewoners slikken als zoete koek, honderden jaren wetenschappelijk denken maakte deze koek niet bitter. Als kind groeien we op tussen talloze gebruiksvoorwerpen die gefabriceerd werden met een doel, voor een functie. We leren dat messen, vorken, kledij, wielen... bestaan omdat ze gemaakt zijn met een doel. Deze manier van kijken en verklaren is in de mensenmaatschappij zeer nuttig, maar wie zo de oorzaak van planten en dieren wil begrijpen, slaat de bal mis.

Suzanne Soep is een echte speurster, die met haar loep onbevangen en onbegrensd op zoek gaat naar de oorsprong van het leven en naar een betere relatie tussen de mens en de natuur. Deze jonge en speelse Marianne van het Vrije Onderzoek mixt kennis, ethiek en zingeving tot een spannend verhaal dat zich in de toekomst afspeelt.

Het is een sprookje met veel dubbele bodems dat vrijzinnig-humanistisch perspectieven biedt. Met aantrekkelijke prenten en eenvoudige teksten worden de bittere effecten van milieuvervuiling en overbevolking omgebogen tot een zoetere boodschap over nieuwsgierigheid, verantwoordelijkheid en geloof in de mogelijkheden van de mens.

Rond het sprookje bouwden Marjolein Devroede, Veerle De Vriendt, Charlotte Mangelinckx, Kaat Marchau, Nele Van De Heuvel en Evelyn Verschoore een lessenpakket. Het zeer originele verhaal werd nog unieker door creatieve opdrachten bij een aantal deelthema's.

Met deze publicatie in Samenspel leveren de studenten van HoGent de grondstof zodat chemie haar werk kan doen en Suzanne Soep tot leven komt in vele klassen niet-confessionele zedenleer.

(Jan Van Vaek en Steven Mortier, lectoren NCZ HoGent)

‍